انسان در آستانه تولد، بالقوه موجودی است اجتماعی که تدریجا تحت تاثیر محیط، فعلیت پیدا می‌کند و قلمرو اجتماعی‌ شدنش به ترتیب خانه، کوچه، مدرسه، محل، شهر، کشور و جهان است. کودکانی دوره ای است که در آن دانش آموز بیش از هر زمان دیگر نیاز به راهنمایی و مشاوره دارد. کودکان ضمن مشورت با اولیا و مربیان، دست کم باید بداند که چگونه خود را بهتر بشناسد و از برخوردهای زیان بخش در محیط خانه و مدرسه پرهیز کند.” چهار راه کودکانی”، روایتگر تجربه های اولیا و مربیان است که به ندرت فرصت می یابند فنونی را که طی سال ها در خویش درونی ساخته اند، بررسی کرده، به روشنی در باره آن سخن بگویند. از جمله تغییرات دوره کودکانی بروز تغییرات وسیع جسمی ورفتاری است که درغالب اختلالات رفتاری جلوه گر می شود یکی از این این رفتارها انزواطلبی دربعضی از دانش آموزان است. کودکان گوشه ‌گیر چون نمی‌تواند ارتباط مناسبی با محیط خود برقرارکند به عالم درون پناه می‌برد و به خیال بافی می‌پردازد. خجالت و سکوت ، فرار ازفعالیتهای اجتماعی ، محدود بودن و گاه فقدان روابط دوستی نزدیک ، بی‌حوصلگی ، کمک نخواستن از دیگران ، سازش با وضع موجود و اعتراض نکردن ، تسلیم شدن در برابرخواستهای دیگران ، تقصیر گناهان را به گردن گرفتن ، اجتناب از رقابت ، بی‌علاقگی به کلاس ، بی‌اعتمادی نسبت به تواناییهای خود و … ، از علائم افرادگوشه‌ گیر است. کودک نسبت به خودش بی اعتماد شده و از شکستهای خودش می ترسد بنابراین، فرد در دوره کودکی در عین استقلال و کم تجربگی، نیاز به کسب مهارتهای مختلف دارد و در این راستا، والدین و مربیان باید هدایت و راهنمایی وی را به عهده بگیرند. انزوا طلبی یکی از رفتار های نسبتاً شایع است که اگر درمان نشود کودکان را به سمت و سوی مشکلات دیگری مثل عدم اعتماد به نفس ، افسردگی ، اضطراب و زودرنجی سوق خواهد داد . عدم احساس توانمندی و کمی عزت نفس و نیز ناتوانی در بروز احساسات ، بیان افکار و نظریات ، خود باعث جدایی فرد از فعالیت گروهی است . والدین نیز نقش مهمی در ایجاد این رفتار کودکان بعهده دارند. محرومیت از محبت خانواده و عدم توجه به مسولیتهای واگذار شده به او درشدت یافتن این اختلال تاثیر بسزایی دارد.انزوا شخصیت افراد را ضعیف و روح آن ها را علیل می سازد. آدمی را به عالم رؤیا و تخیل فرو می برد، به اتلاف عمرش وا میدارد . غلبه براجتماع گریزی ، آموختن و تمرین کردن قابلیت های اجتماعی برای افزایش اعتماد به نفس و به کارگیری این توانایی ها در موقعیت های حقیقی ، نقش دادن او درگروههای اجتماعی می تواند راه گشای مسئولین مدرسه در درمان حالت انزوای دانش آموزان باشد. هدف اصلی به جمع کشاندن
دانش آموزان گوشه گیراست.